Nova predstava Bjelopoljskog pozorišta “Danilo”, u produkciji JU Centar za kulturu “Vojislav Bulatović Strunjo”, biće premijerno izvedena na velikoj sceni ovog Centra sjutra, 18. maja, sa početkom u 20:30 časova.
Tekst i režiju dramskog projekta potpisuje Dragan Koprivica, a u predstavi igra iskusna ekipa bjelopoljskih glumaca, uz podmlađeni dio ansambla: Slađana Bubanja Merdović, Jusuf Bajramspahić, Predrag Vukojević, Sanja Ćirović i Nela Terzić, kao i mladi talenti Mihailo Drobnjak, Milica Jeremić i Sara Kurgaš.
Dizajn svjetla potpisuje Vlado Tomović, a scenografiju, dizajn zvuka i izbor muzike Milivoje Mićo Kovačević.
Sudeći po kontrolnoj probi pred samu premijeru, Uprava bjelopoljskog Centra za kulturu očekuje mnogo od novog pozorišnog projekta, koji je pripreman duže od dva mjeseca, uz veliki broj čitalačkih i scenskih proba, a i članovi ansambla su uvjereni da je riječ o predstavi, koja će biti mnogo gledana.
U svom dramskom štivu, melodrami o velikom Danilu Kišu, autor teksta, Koprivica, je za osnov ove storije uzeo neke detalje iz života Kiša, stavljajući akcenat na sudbinu njegove majke, Crnogorke, Milice Dragićević, sa Cetinja, koja se u Vojvodini udala za svog supruga jevrejskog porijekla, Eduarda Kiša.
Na faktografske podatke i stvarne likove Koprivica je nadogradio svoju dramsku priču o moralnoj snazi patrijarhalne familije, o beskrajnoj, do jednog trena nepomućenoj porodičnoj harmoniji i ljubavi, nakon čega dolazi do iznenadnog procesa alijenacije oca porodice od svojih najdražih.
Taj raskol, u kojem je otac, u duhu grčke tragedije, bez krivice kriv, razvija se do katarzičnih stanja likova drame, čime se veliča značaj porodice, njena moćna kohezija, kao i ljubav prema Crnoj Gori, vječnoj matici, kojoj se uvijek iznova treba vraćati kao mitskoj prapostojbini i duhovnom stožeru. U duhu teorije otvorenog djela Koprivica na kraju ostavlja pitanje krivice otvorenim, pri čemu likove majke, oca i kćerke maestralno igraju Slađana Bubanja Merdović, Jusuf Bajramspahić i, u alternaciji, mlade, izuzetno talentovane Milica Jeremić i Sara Kurgaš.
Iskazujući i svoj stav o dramskoj dinamici, Koprivica je predstavu sveo u šezdeset minuta, koji se gradativno nižu do katarzičnog stanja pokušaja spoznaje prokletstva, koje se nadvilo nad nekad srećnom porodicom.
Autor je istakao i kako je uopšte došlo do njegove plodne saradnje sa Bjelopoljskim pozorištem: godine 2009. u dosta složenim političkim prilikama u Crnoj Gori, tadašnji gradonačelnik Tarzan Milošević mu je na Festivalu dramskih amatera predložio da sljedeće godine radi s bjelopoljskim ansamblom. Na pitanje Koprivice zar to neće donijeti probleme Miloševiću u njegovim političkim krugovima, Milošević je odgovorio: “Samo se Vi prihvatite posla, a ostalo prepustite meni.”
Nakon toga, Bjelopoljsko pozorište je 2010. i 2012. godine, kad su Centar za kulturu vodili Tufik Bojadžić i Izet Erović, superirorno pobijedilo ne samo na Festivalu dramskih amatera u Bijelom Polju, nego je odnijelo ubjedljive pobjede i na Festivalu festivala u Trebinju, gdje se takmiče najbolje predstave dramskih amatera sa područja Balkana, sa eks-ju prostora.
Koprivica se na kraju zahvalio i aktuelnom direktoru bjelopoljskog Centra za kulturu, prof. Milku Kovačeviću, koji očekuje značajne rezultate od nove predstave, koja će se, uz planirana brojna gostovanja, pojaviti i na 51. Festivalu dramskih amatera u Bijelom Polju 10. juna, gdje će se takmičiti veliki broj već prijavljenih predstava iz crnogorskih gradova.
