Na marginama izbora

Piše

dr Čedomir Bogićević

Opservacija i analitička autopsija, prima faciaie, crnogorskih parlamentarnih izbora – 30.08.2020. iskazuju rezultantu i remenisenciju fenomenoloških odlika koji se mogu svesti na zaključak: Crna Gora – nezavisna srpska država. Pojavne determinacije potvrđuju takvo stanovište. Po svom socio-psiho-kulturološkom fenomenu i duhu, supstancijalno – semantički- suštinski je postala temeljno i dominantno srpska, odnosno, prosrpska politička zajednica, a to znači anticrnogorska, po ideji subjektiviteta, ontologije njenog etosa, kulturološkog identiteta, aksiologije voljnosti slobodnih ljudi i univerzalne vrijednosti čovječnosti, sve izraženo po noumenu demosa, a ne etnosa, odnosno zajednice ljudi koja je svoj život vezala za zajedničku sudbinu.

Konačni rezultati izbornog procesa (DIK 17.09.2020.) potvrđuju činjenično i fenomenološki vrijednosno da su na skoro svim biračkim mjestima širom Crne Gore (osim u mjestima đe većinski žive manjinski narodi Albanci, Muslimani, Bošnjaci), izbornom voljom trijumfovale prosrpske političke liste. Kratki osvrt, radi ilustracije, kao thema probandi. Na svim biračkim mjestima širom moje zavičajne opštine Danilovgrad, izborni trijumf ostvarile su prosrpske partijske liste. Ovo može voditi aproksimaciji stava da su Bjelopavlići istorijsko-etnički srpsko pleme.

Samo je na biračkim mjestima ove opštine – Zagreda, Bandići, Gornji i Donji Zagarač, koje su nekad administrativno pripadale opštini Cetinje, odnosno katunskoj oblasti, da bi 1946. administrativno-upravno bile integrisane u Danilovgradski srez, izbornu pobjedu odnijele procrnogorske partijske liste. Takođe, na svim biračkim mjestima prijestonice Cetinje, izborni saldo ostvarile su procrnogrske liste. Ovo potvrđuje vjekovima izraženu socio-kulturološku i patriotsku sintagmu: Katunska nahija je srce Crne Gore.

I mala opština na sjeveru Crne Gore, Šavnik, ostala je vjerna slavi predačke tradicije – trijumfovale su crnogorske političke liste. Podgorica, kao glavni grad Crne Gore, doživjela je izborni debakl. Sa državotvornog aspekta, kao i na referendumu 2006, 15 000 birača iz državnog, javnog, upravnog i lokalnog reala, glasalo je protiv svoje matice-otečestva, ne kao privrženici stranačkih uvjerenja, nego kao izraz lične voljnosti da ne budu ono što jesu, odnosno da im je draža maćeha od svoje majke.

Nema Crne Gore dok Cetinje ne bude, kroz ustavne reforme, inaugurisano kao glavni grad Crne Gore, odnosno prijestonica sa funkcijama glavnog grada.

Crnogorski narod po treći put tokom jednog Vijesti (1918., 1989. i 2020.) iskazuje auto-negaciju svog bića kao čudesan socio-antropološki apsurd.

Takođe, izborni proces na površinu pozornice javnog mišljenja, objavio je da Crna Gora više nije sekularna, nego klerikalna društvena zajednica u kojoj dominantno društveno-političko i religijsko tkivo oblikuje strana vjerska zajednica – SPC.

Potrebno je istaći da je bilo mnogo uskogrudosti u ovom izbornom procesu u smislu autonomnog nastupa političkih subjekata umjesto da su na izbornu utakmicu izašli kao zajednička procrnogorska snaga kojima je Crna Gora na prvom mjestu, cilj za postizanje prava na sreću svake jedinke i opšte dobro kojim se unaprijeđuju snage za ljepotu ljudskog gnijezda na drvetu budućnosti. Isto tako, mora se promjeniti, reformski radikalno, kroz različite društvene strategije, socio-humanističke vrline, vrijednosti i ciljevi crnogorskog društva u kojem su čovjek i domovina ciljevi a ne sredstvo.