Izložba slika, crteža i akvarela akademika Dragana Karadžića, pod nazivom „Znaci… Dodiri… Trajanja“ otvorena je sinoć u Crnogorskoj galeriji umjetnosti „Miodrag Dado Đurić“ na Cetinju.
Otvarajući izložbu, direktorica Narodnog muzeja Crne Gore, istoričarka umjetnosti i likovna kritičarka, dr Anastazija Miranović kazala je kako se čini da retrospekcijski pogled u četiri ipo decenije umjetničkog stvaralaštva, bez obzira na medij kazivanja, govori o jednom, jedino bitnom i vrijednom, o onom čime se u suštini bavi svaka istinska umjetnost – o životu, prirodi i čovjeku, njihovim vidljivim i nevidljivim, ekstrovertnim i introvertnim korelacijama.
“Dragana Karadžića, upravo zanimaju ti tanani dodiri prirode i čovjeka, ali i individualna priroda čovjeka, koja se ogleda u odnosu na onu u kojoj obitava i skončava. Poput posvećenog arheologa Karadžićeve istraživačke, kreativne kampanje višedecenijski traju, imaju svoje faze, preventivna i sistematska sondiranja tla, penetracije, zadiranja u sve dublje prirodne i civilizacijske slojeve, istovremeno i u unutarnju slojevitost ljudske duše. Takva umjetnost podsjeća na pismo kojim se duša služi u svojim saopštenjima, njen duktus dešifruje unutarnje sfere života podsvjesnim jezikom samouobličavanja. Kompleksnost tih unutarnjih suodnosa umjetnik svodi na metaforičku estetiku, asocijativnu likovnu znakovnost, ukazujući poput Rida da je lakše kao Kolumbo otkriti drugi, novi svijet, nego dublje zaći samo u jedan dio ovog koji nam se čini da tako dobro znamo, a ipak, istorija se kao đubre gomila pred dverima prirode. I samo trenutak taštine i zdravih čula treba nam da nas nauči da iza uobičajenog stoji priroda, u kojoj za sada imamo nekakvo pravo prvenstva”, kazala je dr Anastazija Miranović.
U Karadžićevim radovima, prema riječima dr Anastazije Miranović, sve je u uravnoteženom ritmičkom kretanju, nekom osobenom, čulnom pulsiranju, damarima, titrajima svejtlosti i zvuka.
“Lirska apstrakcija, novi enformel, gestualno slikarstvo samo su neke od fioka i stilskih odrednica u koje smještaju Karadžićevu umjetnost. Značajniji od determinisanih svrstavanja, čini se fini balans gradivnih elemenata slike-kompozicionog, koloritnog i crtačkog, vanredan osjećaj mjere njihovih međuodnosa – što je vidljivo u prvom, površinskom sloju. No, zađemo li malo dublje u isčitavanje djela Dragana Karadžića otkrivamo neslućene svjetove predanog erudite, poznavaoca istočnjačke filozofije, mandala, kaligrafije, vizantijskog fresko – slikarstva, ali i zapadno – evropskog književnog, likovnog i muzičkog nasljeđa”, istakla je dr Miranović i dodala da je vodič za kulturne pejzaže umjetnikove mentalne geografije upravo njegovo djelo, koje kondezuje, sublimira civilizacijska i lična iskustva, zaborave i sjećanja, memeoriju tla i pisma, kreativnu,vitalističku energiju.
“Karadžićeva slika je živi organizam satkana od pigmentnih čestica života, spremna da primi ispovjest i transmituje poruku. Ona jednovremeno oslobađa i zarobljava, traži procesualnost i rad iznutra. Traskripcija Karadžićevog pisma nije jednostavna, ni laka, zna da zavara i zavede njena muzikalnost i iskričava vitalnost. Trakasti frizovi, notni zapisi, kosine – sonarni odjeci, smisaone sinkope, dubine detalja kriju univerzum. Sve su to znaci, dodiri trajanja”, zaključila je dr Anastazija Miranović.
Dragan Karadžić je završio Fakultet likovnih umjetnosti 1978. godine u Beogradu, u klasi profesora Radenka Miševića. Kod istog profesora magistrirao je 1980. godine.
Kao stipendista Vlade Francuske, završio je specijalizaciju na Academie des Beaux-Arts u Parizu kod profesora Žaka Jankela, 1981–1982. godine. Bio je na studijskim boravcima u Italiji, Njemačkoj, Francuskoj, Belgiji, Holandiji, Španiji, Grčkoj i SAD.
Radio je kao predavač na Filozofskom fakultetu u Nikšiću (Odsjek za likovno vaspitanje, predmet Slikarstvo), a od 1990. godine radi na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju kao docent, zatim kao vanredni profesor, a od 2002. godine redovni je profesor Univerziteta. Od 1990. do 1994. godine bio je prodekan, a od 1994. do 1996. godine dekan Fakulteta likovnih umjetnosti na Cetinju.
Imao je 60 samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Kolektivno je izlagao na više od 400 izložbi u većini jugoslovenskih centara, zatim u Parizu, Beču, Briselu, Štutgartu, Manhajmu, Oslu, Nikoziji, Bukureštu, Košicama, Malti, Giterslou, Kairu, Tokiju, Hamburgu, Rimu, Bariju, Sofiji, Pekingu, Vašingtonu, Moskvi, Kelnu, Beču, Gracu, Lincu, Odesi, Lavovu, Insbruku… Dobitnik je 23 nagrade, među kojima Trinaestojulske nagrade (1995), Nagrada „Milunović, Stijović, Lubarda“ (1997. i 1999), Povelja istaknutim kulturnim stvaraocima (2010), Specijalno priznanje za izvanredno umjetničko dostignuće na 42. Bijenalu crteža, Svjetske galerije crteža Osten, Skoplje (2014)…
Slike, crteži i akvareli nalaze se u više muzeja, galerija i institucija u bivšoj Jugoslaviji, kao i u privatnim kolekcijama u zemlji i inostranstvu.
Redovni je član Crnogorske akademije nauka i umjetnosti. Živi u Podgorici.
Izložbu retrospektivnog karaktera, na kojoj su predstavljena 62 djela nastala proteklih četiri ipo decenije, organizuju Narodni muzej Crne Gore i Crnogorska akademija nauka i umjetnosti, a biće otvorena do 11. jula.
