Adžić pisao Markoviću: Ne brani se Crna Gora šurovanjem sa Amfilohijem

Istoričar Novak Adžić uputio je Otvoreno pismo premijeru Dušku Markoviću, u kome između ostalog osuđuje susret predsjednika Vlade sa mitropolitom crnogorsko primorskim Amfilohijem, i naglašava da se, kako kaže, ne btani Crna Gora tako “što isljučivo sa sprskim uzurpatorsko-okupatorskim mitropolitom dr Amfilohijem Radovićem dogovarate kakva će zakonska regulativa biti u pogledu statusa crkava i vjerskih zajednica u Crnoj Gori i njihove imovine”.

Pismo Adžića Markoviću prenosimo u cjelosti:

Uvaženi Premijeru Vlade Crne Gore,

Dakako, iz kurtoazije Vam i zakonske i etičke obaveze i obzora tome imanentnih, a prioritetno zbog moje odanosti Crnoj Gori i ustavnoj fukciji koju vršite, saopštavam uvaženi, jer to što ste Vi, u bjesomučnom progonu mene i moje porodice uradili, tu intitulaciju nijeste zaslužili, ali neka Vam služi, stanovišta javne etike, to na čast i obraz, kako ste se, s pozicije vlasti i moći, obračunali sa mnom i mojom porodicom.

No, to je u ovom istoriografsko-političkom narativu nebitno, drugorazredno, ali je relevantno reći činjenicu da Vi nemilosrdno proganjate izvorne crnogorske suvereniste, u koje, pored ostalih i moja malenost spada, a Vi i Vaš partijski šef, nota bene, tom emancipatorskom krugu, kad je bilo najteže, ne samo da nijeste pripadali, već ste bili na talasima agresivnog, ratnog velikospskog ekspanionizma i asimilatorskog svetosavlja prema Crnoj Gori i crnogorskom narodu, početkom i tokom potonje decenije XX vijeka. Tada ste, sjetite se, kao revnosni partijski vojnik, pokrivali trećerazredne funkcije u onda vladajućoj DPS partiji i Republici Crnoj Gori. I dugo vremena Vam padalo na pamet nije da se založite za nezavisnu Crnu Goru, već ste revnosno, po partijskoj direktivi služili, manje od nivoa paževa Slobodanu Miloševiću, njegovoj ratnoj velikosrpskoj politici i ideologiji.

Nikada Vam zaboraviti neću, kako se, cinično i groteksno smijete, u Skupštini Crne Gore, početkom 1992; tada Vi, kao poslanik DPS, onda kada lider LSCG Slavko Perović, najavljuje antiratni miting suverništičke crnogorske opozicije u Titogradu 23. februara 1992, a tada Perović za skupštinom govornicom saopštava magistarne i simboličke pravce crnogorskog državno i nacionalnog subjektiviteta i identiteta, odnosno borbe za njih, a vaša tada monolitna i vladajuča DPS partija, čiji ste tada bili poslanik, bila je potpuno divergentna, na krilima velikosrpstva, tome zalaganju crnogorskih liberala i suverenista. Svemu građanskom, aniratnom, demokratskom i evropejskom, Vi ste, uz mnoge druge, kao ondašnji službenik vladajuće partije, bili antipodni, kao i Vaši tadašnji šefovi Momir Bulatović, Milo Đukanović i Svetozar Marović.

Vi i Vaši samišljenici sjetili ste se Crne Gore, zakašnjelo, naknadno, a izgleda primarno ili samo zarad očuvanja vlasti, privilegija i interesa. Vas Crna Gora ne zanima sem da budete vlasnici nje, ratni i post-ratni profiteri, da imate apolutnu vlast, a da je međunarodnog prava, zakona i pravde bilo i Vi bi ste, kao dio agresorskog DPS-a, sa cijelim rukovodstvom zajedno, bili predmetom lustracije i naše ovdašnje nikad sprovedene denacifikacije. Ali, bilo kako bilo, nema te veš-mašine koja može oprati prljavo rublje DPS-a, pogotovo od 1991. do 1997. Vi ste toga bili strukturi dio. Ne ključni, ali ste bio dio tog sistema opsurne ondašnje vlasti.

Vi, gospodine Predsjedniče Vlade, Duško Markoviću, ponašate se u javnom političkom životu kao da je Crna Gora vaša privatna svojina, i vlasništvo vladajuće koalicije. I činite sve da samo da se zadržite na vlasti. Ništa novo, već odavno poznati obrazac. Crna Gora može otići u ambis, bitno je samo da ste Vi na vlasti. Mislim da je vlast, u principu, potpuno ireleantna, u odnosu na državu. Vlade dolaze i odlaze, država ostaje. Tako bi makar trebalo biti. U zapadnim demokratijama to je princip, kod nas to je irelevantno. Kod nas je vladajući režim poistovjetio sebe sa državom i država postoji samo zato da bi bila sredstvo u funkciji vladajućeg totalitarizma i interesa moćnika i profitera. Ja, tom svijetu, kao jedan od prvoboraca crnogorskog suverenizma ne pripadam. I oponentan sam tome, kako vršite vlast u Crnoj Gori.

Ne brani se, predsjedniče Vlade, gospodine Duško Markoviću, Crna Gora tako što je ona postala privatna svojina režima, a još manje se ne brani tako što isljučivo sa sprskim uzurpatorsko-okupatorskim mitropolitom dr Amfilohijem Radovićem dogovarate kakva će zakonska regulativa biti u pogledu statusa crkava i vjerskih zajednica u Crnoj Gori i njihove imovine. No, zapalo Vas je, imate vlast i moć, te radite što ste naumili, ali se maker sjetite ponekad one biblijske misli, koju je isticao i Sveti Petar Cetinski: “Vi činite što znate, no ne znate što činite”.

Lično Vama i familiji Vašoj svako dobro želim. Vi meni i mojima nijeste pokazali da to želite, te iako sam potpuno oprečen Vašoj politici i posebno antipodan Vašoj trgovini sa crnogorskim nacionalnim identitetom i šurovanjem sa srpskim mitropolitom Amfilohijem Radovićem, mislim da ipak treba da se zamislite i preispitate Vaše, objektivno kontadiktorno djelovanje kao predsjednika Vlade Crne Gore. Doktrinarno i praktično.