Terzić: Tamjan u Srpskoj crkvi opet miriše i na barut

Vesna Šofranac

Poslije neuspjeha sa Sedmim bataljonom i neuspjelog državnog udara, stratezi velikosrpskog projekta sada su odabrali SPC da ona, pod maskom svešteničkih mantija i lažnog Boga, postane sam Bog u Crnoj Gori. Ispod ikonara na čelu litija nijesu pastiri Božiji koji šire blagodat Božiju i Hristovu riječ sabornosti i sloge, nego svetosavski ideolozi koji ujedinjuju vjerski etnofiletizam SPC i velikosrpski nacionalizam na čelu sa DF, kao zloćudnu kombinaciju koja izaziva raskole i sukobe i u Crnoj Gori i regionu, ocjenjuje u intervjuu Vikend novinama, politički analitičar i kolumnista Mihailo Terzić. Terzić ističe da je ironija da četnički vojvode iz DF i svetosavski fariseji SPC vide u Crnoj Gori ustaštvo, sa kojim su se, još onomad, srpski “heroji”, takmičili u zločinima nad nevinim ljudima.

“Nažalost, mnogi građani Crne Gore ne vide tu podvalu i ne osjećaju da tamjan u bogomoljama SPC sve više miriše na barut”, kaže Terzić.

Uprkos ponovnom širenju epidemije novog koronavirusa u Srbiji, uprkos problemima u pojedinim sredinama poput Novog Pazara, Tutina, sada već i Beograda, većina medija u Srbiji je fokusirana na Crnu Goru. Kako komentarišete kampanju koja se vodi protiv naše države, posebno njenog predsjednika Đukanovića?

TERZIĆ: Ukupna medijska kampanja protiv Crne Gore iz Srbije je brutalna sa fašisoidnim sadržajima koji sadrže ona tri D koja čine suštinu te kampanje – Delegitimizacija, Dehumanizacija i Demonizacija crnogorske stvarnosti. Javnosti se, umjesto činjenica, plasiraju konstrukti, poluistine i potpune laži. Demonizuju se sve vrijednosti koje čine suštinu crnogorskog nacionalnog i državotvornog identiteta. Ansambli doktora velikosrpskog nacionalizma po pet sati, na TV programima sa nacionalnom frekvencijom, vrše mentalno kontaminirano pražnjenje protiv Crne Gore, crnogorske nacije i državnog integriteta crnogorske države. Uporno “dokazuju” unaprijed konstruisanu neistinu, da je, navodno, pravoslavni dio građana Crne Gore protiv vizije; savremene, građanske, evroatlantske Crne Gore. Da im je viziju slobode nametnula aktuelna politička nomenklatura na čelu sa Milom Đukanovićem!?

 Srpska javnost se uvjerava da je crnogorska nezavisnost privremenog karaktera, odnosno da je ograničena samo na vrijeme vladavine Đukanovića… Uostalom, srpski predsjednik u svojim izjavama navodi na zaključak da Crna Gora ne bi “otišla” da je on bio na vlasti…

TERZIĆ: Oni bježe od činjenice da je milenijumsko državotvorno trajanje Crne Gore afirmisalo politiku Mila Đukanovića kao savremeni izraz crnogorske čovječnosti i čestitosti i endemske energije slobodarskog duha mnogih generacija crnogorskih patriota. Iz grobova tih predaka i danas se čuju glasovi koji i sokole i opominju! Energija tih generacija je odabrala Mila Đukanovića da vrati Crnu Goru gdje joj je mjesto i u društvo koje joj istorijski pripada. Iz te perspektive gledano: ogromno je ništavilo palanačke oholosti duhovnih i svjetovnih predstavnika “nebeskog naroda”, koji bi da određuju mjeru trajanja i vrednovanja nacionalne identitetske svijesti u crnogorskom kolektivnom biću. Apsurdni i uzaludni su svi napori, metodi i sadržaji, svih oblika specijalnog rata i “strategija šeherezade” protiv Crne Gore, koji se diriguju iz Beograda i uzaludne projekcije iluzija, obmana i samoobmana, sa ciljem da izazovu netrpeljivost i sukob građana Crne Gore i Srbije. U pogodnom trenutku, taj stalni konflikt bi mogao postati povod ideolozima velikosrpskog Projekta Zla, da vrate Crnu Goru u podanički položaj Srbije. Za drugo, sramno „bratsko ubistvo“ Crne Gore!?

Aktuelni režim Srbije je i pandemiju upregao u predizborne aktivnosti

I COVID-19 je iskorišćen za omalovažavanje Crne Gore i njene borbe za sprečavanje širenja novog virusa. Kako je to vama izgledalo? Šta je “vrijeme korone” pokazalo?

TERZIĆ: Arogancija koju su na početku pandemije pokazivali djelovi političkog sistema Srbije bila je arogantna do primitivnosti. Potcjenjivački odnos prema stručnom radu crnogorskog zdravstva vrijeđao je zdrav razum. Govorilo se da se u Crnoj Gori ne testira pa nema zaraženih, da nemaju čak ni laboratorije za testiranje (ministar Lončar). Na kraju se ispostavilo, da je BIRN objavio da je broj umrlih u Srbiji umanjen za dvije trećine ili za 388 preminulih koji nijesu evidentirani. Aktuelni režim Srbije je i pandemiju upregao u predizborne aktivnosti. Pokazalo se da zdravstvo u Crnoj Gori može efikasno da funkcioniše kao bitan stub u sistemu države. Kada se radi profesionalno sa stručnim znanjem i patriotskom motivacijom i humanim odnosom prema građanima, svaka djelatnost u Crnoj Gori može poslužiti za primjer.

Kako objašnjavate poruke srpskih političara, zvaničnika, poruke vrha SPC da Crna Gora ide stopama Hrvatske, da je u Crnoj Gori Srbima danas lošije nego u vrijeme NDH, te da Đukanović stvara “takozvani crnogorski identitet” po ugledu na Hrvatsku?

TERZIĆ: Poslije neuspjeha sa Sedmim bataljonom i neuspjelog državnog udara od strane čelnika Demokratskog fronta uz pomoć ruskih „specijalaca”, stratezi velikosrpskog Projekta Zla, ovog puta odabrali su SPC da ona, pod maskom svešteničkih mantija i lažnog Boga, postane sam Bog u Crnoj Gori. Ispod ikonara na čelu litija nijesu pastiri Božiji koji šire blagodat Božiju i Hristovu riječ sabornosti i sloge, nego svetosavski ideolozi koji ujedinjuju vjerski etnofiletizam SPC i velikosrpski nacionalizam na čelu sa DF, kao zloćudnu kombinaciju koja izaziva raskole i sukobe i u Crnoj Gori i regionu.

Ono što radi SPC u Crnoj Gori liči na krstaški rat svetosavske „srpske” vjere, za ujedinjenje svih tzv. „srpskih zemalja” u Veliku Srbiju. U Crnoj Gori su već prepoznatljive inkvizicijske metode, po kojima u Crnoj Gori pravoslavni hrišćani mogu biti samo Srbi, a Crnogorci pravoslavne vjere se proglašavaju „jereticima” i za njih nema mjesta u tzv. „srpskoj Sparti”.

Crnogorci bi po Amfilohijevoj inkvizicijskoj metodologiji, mogli biti samo Srbi ili bezbožnici i ustaše.

Naročito ustaše…

TERZIĆ: To je tek ironija, da četničke vojvode iz DF i svetosavski fariseji SPC vide u Crnoj Gori ustaštvo, sa kojim su se, još onomad, srpski „heroji”, takmičili u zločinima nad nevinim ljudima.

Nažalost, mnogi građani Crne Gore ne vide tu podvalu i ne osjećaju da tamjan u bogomoljama SPC sve više miriše na barut.

U jednoj Vašoj nedavnoj kolumni za portal Analitika konstatovali ste da “velikosrpski projekat na jugozapadnom Balkanu neće biti arhiviran”, ali da njegova realizacija u novim uslovima zahtijeva nove operativnotaktičke metode. Na koje ste metode mislili? Dokle su akteri napada na Crnu Goru, od crkve do politike, spremni da idu?

TERZIĆ: Kontinuitet političkog dešavanja u Srbiji, poslije obnove crnogorske državnosti, obilježava uočljiva konstanta, pored žala da je Crna Gora „puštena” da ode i širenja iluzija da je njen odlazak privremen, ideološka projekcija o ujedinjenju svih Srba i svih srpskih prostora u regionu. A rečeno je, srpski prostori su tamo gdje su Srbi, srpski grobovi i srpske crkve.

To ne kriju, ni aktuelni predsjednik Srbije, ni patrijarh SPC. „Cilj nam je ujedinjenje srbijanstva i srpstva, kad-tad”, kaže Vučić, a patrijarh Irinej isto ponavlja, “Srbija i srbijanstvo će kad-tad postati jedno”.

Ta strategija „KAD TAD” predstavlja najtoksičniji remetilački socijalno-politički sadržaj na jugozapadnom Balkanu.

U kojoj je sada fazi strategija „kad-tad”?

TERZIĆ: Priprema za KAD je u toku. Kada Srbija bude vojnički jaka, kada bude imala globalne strateške prijatelje čiji će se interesi poklapati sa velikosrpskim projektom i kada na tzv. „srpskim prostorima” bude „proizvedena” dovoljna količina „ugroženosti” Srba, tada se može očekivati prisvajanje ili osvajanje tih teritorija. Tada bi se „nebeska Srbija” preselila na zemlju, a snovi Vučića i Irineja postali stvarnost?

A bilo bi civilizacijski opravdano, ljudski očekivano, da duhovni i svetovni lideri Srba u regionu pozovu svoje entitete u državama regiona, da budu lojalni građani ustavnom poretku zemalja u kojima žive i da budu opozicija političkom sistemu u parlamentarnoj borbi, a ne opozicija državama u kojima žive.

Taj iskreni glas razuma iz Beograda još niko nikada nije čuo!

A kada glas razuma izostane…

TERZIĆ: Kako to izgleda kada glas razuma izostane pokazao nam je kraj 20. vijeka kada se „bratstvo i jedinstvo” pretvorilo u bratoubilaštvo, sa oko 150 hiljada nevinih žrtava.

Zbog toga, ideologija pod parolom ujedinjenja, “srpske zemlje srpski rod” po, („krvi i tlu”Blut und Boden) je najpogubniji destruktivni civilizacijski incident u Evropi u 21. vijeku. Ona mora biti prepoznata u svakoj državi na jugozapadnom Balkanu i u Evropi i na vrijeme spriječena.

Kroz tu prizmu treba posmatrati i aktuelna dešavanja u Crnoj Gori. Crna Gora je u dobrom i sigurnom društvu, a ona sama, mora postati još sigurniji i pogodniji ambijent za život građana.

Crnogorska država ne smije dozvoliti da lažne vijesti, hibridni rat, sajber rat, šesta kolona… zagađuju mentalni i duhovni prostor crnogorski, da se međusobno zavađaju građani Crne Gore, jer takav konflikt u nekom trenutku, nekim velikosrpskim patokratama sa blagoslovom svetosavskih ideologa, može postati alibi za građanski rat.

Nedavno ste ocijenili da će se Crna Gora lakše osloboditi pandemijskog virusa korone, nego virusa pete kolone…

TERZIĆ: Nema sumnje da će „peta kolona” nadžvjeti i „koronu” kao što je preživjela mnoge epidemije i ostala zastiđa u patriotskom biću mnogih država. Bilo ih je i biće i u Crnoj Gori. Svaki osvajač Crne Gore pronalazio je i svoje” izmećare”, špijune, izdajnike, za pare, za položaje, a bogme ponekad i za džak mekinja. Bilo je „gube u torini”, ima je i danas.

Uspjeh petokolonaša je obrnuto srazmjeran snazi patriotske kolektivne svijesti u Crnoj Gori. Imunitet tog patriotskog kolektivnog jezgra u Crnoj Gori, predugo je bio prepušten namnoženim „lomehuzovim bubama” koje su dobile slobodan hod kroz neke institucije sistema. One su, pod maskom Boga ili Profita, nagrizale supstancu imunološkog sistema države.

Prije nekoliko dana vidjeli smo na litiji dječaka od nepunih deset godina koji čita pismo Svetom Savi, poručujući da mu se obraća “vjerno srpče”. Da li SPC, prosprske partije, srpska politika stvaraju regrutovanjem djece i mladih novo jezgro mrzitelja Crne Gore? Kakav bi trebalo da bude institucionalni odgovor države Crne Gore?

TERZIĆ: Stiglo se do tog stepena dehumanizacije, da se Vladike SPC igraju sa dječjom nevinošću i svetosti djeteta. Jer, neko reče, “dijete je otac Čovjeka”. Ovaj postupak Vladika SPC u Crnoj Gori samo upotpunjuje onu sliku o tri D i zločestoj paroli „krvi i tla” i neodoljivo asocira na „Hitlerjugend”.

Činili su, nedavno, vladike SPC i druga nepočinstva nad djecom tog uzrasta. Sjetimo se pedofila vladika SPC, kolega Amfilohijevih, Kačavende i Pahomija.

Država bi trebalo da zlodjela sveštenstva SPC na vrijeme objašnjava javnosti; stručno i vaspitno, a kada treba i represivno da reaguje.

Za državu je čudno, da njenu osnovnu ćeliju opštinu, od pokušaja nasilne delegitimizacije, brane privatne agencije. Represivni organi države moraju u korijenu zatrijeti svaki pokušaj nasilnog rušenja države i pretvaranje pravnog reda u anarhiju.

Crnu Goru treba da brani koletivna patriotska ljubav njenih građana kojima je ona jedina domovina i „od države i od prirode”.

Dodik je predvodnik najvjernije borbene grupe beogradskog režima

 Skupština Republike Srpske usvojila je Deklaraciju o zaštiti prava SPC u Crnoj Gori, na šta je reagovalo crnogorsko Ministarstvo vanjskih poslova, poručujući da taj akt predstavlja grubo miješanje u unutrašnje stvari Crne Gore, te da je riječ o nastavku orkestrirane kampanje iz centara srpskog nacionalizma protiv Crne Gore. Kome služi pomenuta Deklaracija?

TERZIĆ: Aktuelna politička grupacija u Republici Srpskoj na čelu sa Dodikom je najvjernija „borbena grupa” politike beogradske „duboke države”. Oni nemaju validan međunarodni subjektivitet, ali ponašanje Dodika je simulacija prikrivene Vučićeve strategije Projekta Velike Srbije. Dodik je, već, prije tri godine govorio da Crnoj Gori treba „vratiti srpski predznak” dovesti je u stanje da „sama zamoli da se ugasi, zgažena i ponižena….”

U tome je suština moralne anatomije hodajuće štetočine u liku Dodika.

Tzv. Deklaracija nije saopštila ništa novo i nepoznato, njen cilj je zapravo bio da isproba stepen odlučnosti crnogorske države u namjeri da istraje na odbrani državnog suvereniteta, integriteta i sveukupnog državotvornog identiteta.