Četiri godine poslije referenduma koji je doveo Grčku na ivicu napuštanja eurozone, njeni građani su poslali poruku vraćanjem Nove demokratije na vlast sa 40 odsto glasova. Nakon krize koja je desetkovala grčku ekonomiju i izazvala duboke podjele u društvu, čini se da počinje novi politički ciklus.
Ovo je prvi put od 2009. godine da je neka stranka izabrana sa jasnom većinom u parlamentu, što sugeriše povratak političkoj stabilnosti. To je odstupanje od fragmentacija koja trenutno određuje evropsku politiku.
Centralno desna Nova demokratija je povratila popularnost koju je imala pre krize i ova pobeda se pripisuje uglavnom njenom lideru Kirijakosu Micotakisu, piše magazin Prospekt.
On je, uprkos tome što je potomak moćne političke dinastije, bio autsajder u trci za vođstvo strankom 2016. godine, potcenjen kako unurat partije, tako i od strane protivnika.
Pozicionirajući se na liberanije, probiznis krilo stranke koja se još uvek polako modernizuje, on je usvojio umjereniji ton. Tema jednistva imala je centralnu ulogu u njegovoj kampanji, zajedno sa oživljavanjem ekonomije i učvršćivanje Grčke kao atraktivne zemlje nakon dugog perioda odliva mozgova.
Lijeva vladajuća Siriza je “nadmašila svoju težinu” osvojivši 31 odsto, osam odsto više nego na evropskim izborima, pokazujući da još uvijek ima solidnu glasačku bazu.
Lider Aleksis Cipras napustio je svoju konfliktnu levičarsku agendu o EU iz 2015. godine. Odbacivanje preostalih radikalnih elemenata u stranci moglo bi da bude ključno za njen oporavak u narednim godinama.
Veliko je pitanje da li će se Siriza vratiti svojoj tehnici iz 2015. godine ili će krenuti manje populističkim putem. Čini se verovatnim da će stranka pokušati da se razvije u socijaldemokratsku snagu lijevog centra, jer je taj put već izabrala na međunarodnoj sceni.
Struja radikalizacije i polarizacije koja je razbijala društvo se rasipa, ukazujući na to da je grčka demokratija još uvijek snažna, uprkos ogromnoj krizi.
Možda najveći pokazatelj ovoga je propadanje neofašističke Zlatne zore koja nije uspjela da pređe tri procenta. Nihovo osnaživanje u prethodnim godinama izazvalo je šok širom Evrope, a analitičari su njihovu popularost proglasili najmračnijom manifestaijom krize.
Grčka je bila prva evropska zemlja koja je izabrala ljevičarskog populistu nakon finansijske krize i četiri godine kasnije pokazala je jasnu promjenu stava. Da li je to zaista kraj puta za populizam? Evropa će biti zainteresovana da vidi šta slijedi.
Grci su odbacili politički gnijev koji je nastao tokom krize i ovog puta izabrali jedinstvo i pomirenje. Obnova je u toku, iako su potrebne značajne unutrašnje promjene kako bi se zemlja oslobodila klijantelističke politike i uvela ekonomski rast.
