Da li ste znali da je Srbin poslao čovjeka na Mjesec

Milojko Vučelić, američki inženjer srpskog porijekla, bio je član ne samo uspješne misije “Apolo 11” – prvog slijetanja na Mjesec, već i dramatične “Apolo 13” kada je spasio astronaute.

Problem “Apola 13” 1970. godine riješio je Milojko Majk Vučelić, projektni menadžer NASA vasionske misije, isti onaj koji je učestvovao i u misiji “Apolo 11” – kada je 20. jula 1969. čovjek prvi put stupio na Mjesec.

Za spašavanje astronauta “Apola 13” američki predsjednik Ričard Nikson iste godine odlikovaće ga najvišim američkim civilnim odlikovanjem – Predsjedničkom medaljom slobode.

“Apolo misija je bila perjanica za čovječanstvo, a Majk Vučelić bio je na pravom mjestu u pravo vrijeme”, kaže za BBC na srpskom Ivan Kostić, profesor Mašinskog fakulteta na katedri za vazduhoplovstvo.

Na ovog u Srbiji relativno nepoznatog, a širom svijeta priznatog američkog inženjera srpskog porijekla, podsjetila je Američka ambasada u okviru kampanje o srpskim velikanima – “Vi ste svijet”.

“Fantastična sedmorka Srba”

Povodom 50 godina od slijetanja na Mesec objavili su video uz poruku – “Zbog vas koji vjerujete u nemoguće i svakoga dana nemoguće pretvarate u stvarnost”.

Kostić ističe da je Vučelić bio vrlo priznat stručnjak u NASA, ali da se u Srbiji malo o tome zna.

“Imao je sreću da učestvuje u Apolo misijama i zaista je dao veliki doprinos za struku”, objašnjava profesor.

Američki stručnjak posjetio je Srbiju septembra 2009.

Na poziv Ministarstva dijaspore Vlade Republike Srbije zajedno s kolegom Slavoljubom Vujićem, poslije 30 godina došao je u Beograd i održao predavanje na Mašinskom fakultetu.

“Obično nas pitaju da li je stvarno bilo slijetanja na Mjesec. Naravno da je bilo, a sad možete da kažete i da ste upoznali ljude koji su u tome učestvovali”, rekli su Vučelić i Vujić.

Oni su tada, uz osmijeh poručili da je na projektima Apola radila “fantastična sedmorka Srba”, mada je vjerovatno bilo i više.

“Sad ćete vi novinari da napišete da je američki svemirski program zavisio od Srba. Ne, mi smo bili samo dio tima od više od 400.000 ljudi”, citira “Politika”.

Tadašnji državni sekretar Ministarstva dijaspore Miodrag Jakšić upoznao je lično inženjera Vučelića.

“Vučelić je bio veliki čovjek i svi za njega kažu da je bio važna karika – snalažljiv, mudar i vedrog duha”, opisuje Jakšić za BBC na srpskom.

Kao spretan i inženjer velikog iskustva – rješavao je stvari u hodu.

Kaže da je i za njih bilo iznenađenje što je toliko Srba učestvovalo u vasionskim misijama NASA.

“Znam za bar devet imena i mnogu od njih bili su u samom vrhu. Problem je što se malo znalo o tim velikanima, koji su dosegli značajne visine, a nikad se nisu odrekli korijena”, dodaje Jakšić.

I profesor Kostić navodi da je malo poznato da upravo u ovoj oblasti Srbija već decenijama ima brojne eksperte.

“Ne zna se ni da imamo Katedru za vazduhoplovstvo, još od 1937. Naši stručnjaci odlaze u NASA, ali i Boing i Erbas”, kaže Kostić.

Ko je Majk Vučelić?

Rođen je 1930. godine u Garešnici u tadašnjoj Kraljevini Jugoslaviji, sadašnjoj Hrvatskoj.

Diplomirao je 1954. godine na Mašinskom fakultetu u Zagrebu – zbog ovih biografskih podataka, neki ga smatraju Hrvatom, iako je za sebe govorio da je Srbin.

Neko vrijeme je radio za “Mercedes-Benc” u Njemačkoj, da bi se 1956. odselio kod strica u Ameriku – Atlantik je prešao teretnim brodom. Tamo se zaposlio u fabrici aviona “Cesna”.

Nekoliko godina kasnije, 1962. dobija posao u kompaniji “Nort ameriken aviejšn”, koja je sarađivala s NASA – tamo je radio kao projektant uređaja za spasavanje pilota iz aviona presretača F-104 Starfajter i strateškog bombardera B-58 Hastler.

Tokom Hladnog rata bio je dio i američko-sovjetskog svemirskog programa Apolo-Sojuz – radio je na prilagođavanju svemirskih brodova za spajanje sa ruskim Sojuzom.

Učestvovao je i u programu prve američke orbitalne svemirske stanice – Skajlabu, lansiranoj 1973. godine.

Godine 1975. premješten je u London, u funkciji potpredsjednika “Ist Ves Trejda” za kompaniju Rokvel Internešnal zaduženog za razvoj trgovinskih odnosa sa zemljama istočne Evrope.

I kad je napustio posao u NASA, sve vrijeme je bio njihov reporter dodijeljen BBC-u.

Poslije toga osniva sopstvenu kompaniju – Ideal Electric. Kupio ju je kao gotovo propalu kompaniju u Ohaju i za kratko vrijeme je učinio profitabilnom.

Preminuo je 10. septembra 2012. godine – mjesec dana poslije smrti Nila Armstronga, čovjeka koji je prvi zakoračio na Mjesec.

Menadžer za probleme

Već u tridesetim Vučelić je, piše RTS, postao dio tima od oko 300 inženjera u programu “Apolo”, a lično je rukovodio misijama “Apolo 8” i “Apolo 13”.

Od 1966. do 1978. direktor je u NASA centru u Hjustonu, gdje je zadužen za otklanjanje svih grešaka do kojih bi moglo doći tokom leta – pa dobija nadimak “menadžer za probleme”.

Protivio se postavljanju avionskih vrata na kapsuli “Apolo” i smatrao je da bi bolje bilo staviti vrata koja se otvaraju eksplozijom.

Da je realizovao tu ideju možda ne bi došlo do tragedije 1967. kada su svi članovi posade “Apola 1” poginuli tokom probnog leta – jer nisu mogli da otvore vrata.

Astronauti sa Titom 

Misija “Apolo 8” izvedena na Božić 1968. bila je prvi pokušaj ljudi da krenu na put do Mjeseca.

Poslije tog leta trojica astronauta su tokom svjetske turneje posjetili i Jugoslaviju i tadašnjeg predsjednika Josipa Briza Tita.

“Po povratku, astronaut Frank Borman ispričao mi je da ga je Tito pitao da li se bojao, na šta mu je on odgovorio da nije, jer je jedan jugoslovenski inženjer, Majk Vučelić, bio odgovoran za njegov let”, svjedočio je za Blic.

Nakon toga Vučelić je dobio poziv od Tita i više puta se sastao s njim u Beogradu i u Americi.

Kako je izgledala akcija spasavanja?

Vučelić je za Politiku opisao dramatično veče kada je tokom leta “Apola 13” 1970. godine, izgovorena čuvena rečenica koja je postala dio istorije, a posada morala da odustane od slijetanja na Mjesec.

Preuzeo je dužnost u kontroli leta uveče u osam i 45, a eksplozija se dogodila u devet sati.

“To su obično dosadni letovi, tokom kojih se ništa ne događa”, rekao je.

Očekujući da posada ode na desetočasovno spavanje, odlučili su da igraju bridž.

“Nikome nije ni padalo na pamet da je moglo da dođe do eksplozije, čak nikada nije ni urađena simulacija za eksploziju, `jer se to nikada neće dogoditi`.

“Prvo su svi ekrani pocrnjeli i mi smo pomislili da su zakazali instrumenti. Tek desetak minuta kasnije smo shvatili da je došlo do eksplozije”, svjedočio je Vučelić.

Njegov prioritetni zadatak bio je da se obezbijedi kiseonik i električna energija da bi astronauti mogli bezbjedno da se vrate.

“Borili smo se za njihov spas četiri dana i četiri noći i uspjeli”, prisjetio se Vučelić.

Plave krvi

Poslije Velike seobe Srba Vučelići su se u u selo Dubrava pored Ogulina u Hrvatskoj doselili iz Kolašina u Crnoj Gori.

Milojkov pradjeda, oficir Slunjske pukovnije, Rafael Vučelić je od cara Franca Jozefa dobio plemićku titulu.

Zahvaljujući tome, Vučelić je bio jedini član Hrvatskog plemićkog zbora srpske nacionalnosti.