Film Veljka Bulajića Čovjek koga treba ubiti najšokantnije filmsko ostvarenje u Jugoslaviji

Film “Čovjek koga treba ubiti” snimljen 1979. godine predstavljao je jedno od najneobičnijih i po mnogima najšokantnijih filmskih ostvarenja u Jugoslaviji a djelo je crnogorskog reditelja Veljka Bulajića, autora najspektakularnijih filmskih ostvarenja jugoslavenske kinematografije koji je nakon studija u Italiji radio i kao asistent Federicu Felliniju i Vittoriu De Sici.

Film je bio jugoslavenski kandidat za Oscara za najbolji strani film, ali nije dobio užu nominaciju iako je dobio odlične kritike.

Gledano iz današnje perspektive, pravi je podvig da je u to vrijeme ovakav film prošao sve državne cenzure i kako je Veljko Bulajić uspio dobiti finansiranje tolike slobode, obzirom da se, u tada službeno ateističnoj Jugoslaviji istorijski događaj prikazivao kroz prizmu hrišćanske legende i slobodno možemo reći da do danas sličnih ovom fimskom ostvarenju je vrlo malo.

Film je pažnju izazvao i po bizarnim prikazom Pakla, kao i za Bulajićev dotadašnji opus kao što su Bitka na Neretvi i Kozara, u isto vrijeme tvorac eksplicitnim scenama golotinje i erotike.

Za jugoslavenske prilike šokantno je uvođenje motiva (seksualne) blasfemije i sadomazohizma, a riječ je i o prvom jugoslavenskom filmu koji otvoreno prikazuje lezbejski erotski odnos.

Drama oživljava legendu o caru Šćepanu Malom, crnogorskom vladaru nepoznatog porijekla. Prema legendi, on je demon poslat iz pakla da uspostavi red u politici velikih sila. Odmetnuvši se od Sotone, počinje da vlada za dobrobit naroda pa ga naposletku “guta pakao“.

“Čovjek koga treba ubiti” je snimljen u koprodukciji Jadran filma, Kroacija Filma i Filmskog studija u Titogradu. Scenario za film su napisali Veljko Bulajić, Bruno di Đeronino i Ratko Đurović.

U filmu igraju: Zvonimir Crnko, Vladimir Popović, Ranko Kovačević, Dušica Žegarac, Tanja Bošković, Mate Ergović, Nada Abrus, Ljubica Barać, Boro Begović, Mirko Boman, Petar Dobrić, Nada Gaćešić, Emil Glad, Šime Jagarinac, Zuzana Kocúriková i drugi.

Na Pulskom festivalu “Čovjek koga treba ubiti” nagrađen je bronzanom arenom za režiju i Srebrnom arenom za scenografiju, a 1980. godine dobija prvu nagradu na Pariski festival fantastike.