Mnogi fanovi Džokerovog lika i djela nisu svjesni koliko je zapravo šarena istorija najpoznatijeg klovna Gotama. Brojne alternativne, surove i tragične prošlosti zapravo su Džokerova “karakterna crta” i zaštitni znak, koji se savršeno uklapa u divlju haotičnost koju širi unaokolo.
Kao što Supermen ima Leksa Lutora, Himen Skeletora, Spajdermen Zelenog Golina, tako je Betmen oduvijek imao Džokera. Zelena kosa. Blijedo bijela koža. Zli osmijeh. Manijakalni smijeh. Sve su to obilježja Džokera. Ali šta je poslužilo kao inspiracija za njegov lik? Sve je počelo nijemim njemačkim ekspresionističkim filmom pod nazivom “Čovjek koji se smije” iz 1928. godine.
Skoro 80 godina od njegovog djela, Džoker se promijenio i vidjeli smo evoluciju njegovog karaktera, ali sve je počelo jednim nijemim filmom. Kako je objasnio Betmenov tvorac Bob Kejn, njemački glumac Konrad Vajd bio je inspiracija za Džokera od samog početka.
Sve je počelo 1940. godine, kada su trojica umjetnika Bil Finger, Bob Kejn i Džeri Roinson napravili svoje skice antiheroja. I dalje postoje neslaganja o tome ko je zapravo kreirao Džokera, ali je činjenica da je njegovo umjetničko rođenje bilo plod ukrštanja lika Džokera sa karte i lica glumca Konrada Vejta iz filma “Čovjek koji se smije”.
Baziran na romanu Viktora Igoa pod istim imenom, film govori o mladiću Gvinplejnu (Konrad Vajd), čiji je otac osuđen na smrt nakon što je uvrijedio kralja Džejmsa II Stjuarta. Ali porodična tortura se tu ne završava. Kralj je takođe naredio da se lice mladog Gvinplejna trajno preoblikuje i dobije groteskni osmijeh. Gvinplejn na kraju postaje putujući glumac koji zarađuje novac pokazujući svoje unakaženo lice radoznaloj pulici, a istovremeno se zaljubljuje u slijepu ženu po imenu Dea.
