Izrazom “kamen spticanja” obično se označava „teškoća na koju neko nailazi u poslu, u nekim nastojanjima i sl.”, piše Milan Šipka u djelu “Zašto se kaže”.
Izraz potiče iz Biblije. Imamo ga u Starom zavjetu, u Knjizi proroka Isaije (u prevodu Đure Daničića), gdje, u osmoj glavi, piše sljedeće:
„Gospoda nad vojskama svetite; i On neka vam je strah i bojazan.
I biće vam svetinja, a kamen za spoticanje i stijena za sablazan…”
I u Novom zavjetu, u Poslanici apostola Pavla Rimljanima (u prevodu Vuka Stefanovića Karadžića), u devetoj glavi, zapisano je:
„A Izrailj tražeći zakon pravde ne dokuči zakona pravde.
Zašto? Jer ne traži iz vjere nego iz djela zakona; jer se spotakoše na kamen spoticanja,
Kao što stoji napisano: evo mećem u Sionu kamen spoticanja i stijenu sablazni; i koji ga god vjeruje neće se postidjeti.”
Prema tome, kamen spoticanja je, po Bibliji, prepreka koju je Bog postavio da bi ljudi ostali čvrsti i dosljedni u vjeri, da bi se jedino njega bojali i u strahu božjem bili ponizni. Odatle se kasnije razvilo šire značenje: „prepreka, teškoća uopšte” ili “teškoća u ostvarivanju čega”.
Frazem se često izjednačava sa drugim sličnim frazemom, koji je takođe preuzet iz Biblije – kamen smutnje, u značenju: „uzrok ili povod svađe, odnosno razdora”.
Uz takvo objašnjenje Josip Matešić, u “Frazeološkom rječniku”, daje, pored ostalih, i ovaj primjer: „… ocjene i ocjenjivanje bili su kamen spoticanja otkada je škole i školovanja.”
O takvom značenju svjedoče i ovi primeri iz dnevne štampe: „Migracije kamen spoticanja nove vlade”, „Pravosuđe – najveći kamen spoticanja”, „Iran kao kamen spoticanja za SAD i Evropu”, i tako redom. Kao kamen spoticanja ili kamen smutnje (što će reći – nesporazuma, razdora) u novinskim naslovima označavaju se još takse, zakoni, granice, carinski propisi, prekovremeni rad, imovina, novac, religija itd.
