Ustaljeni izrazi u jeziku najčešće imaju svoje korijene u narodnim običajima i vjerovanjima, u religiji i mitologiji, ili istorijskim događajima. Veoma ih je malo koji potiču iz svijeta sporta. Jedan od njih je nizak udarac. Taj izraz vezan je za boks. Pravilima te sportske discipline, naime, zabranjeni su „niski udarci”, tj. gađanje protivnika pesnicama niže od grudnog koša. Posebno su zabranjeni udarci u pleksus, gdje se nalazi važan živčani splet, čija povreda može izazvati tragične posljedice. Jači udarac u taj dio tijela (udarac u pleksus) uzrokuje nesvjesticu, a nerijetko i srčani zastoj, usljed čega može nastupiti čak i smrt. Zbog toga je to veoma nemoralan čin, kojem pribjegavaju samo oni koji nemaju ni snage ni talenta da se bore korektno i fer.
Izraz nizak udarac (češće u množini: niski udarci) prenesen je iz sporta i u druge oblasti, pa se danas upotrebljava u svim prilikama kada se želi reći kako se neki učesnik u nadmetanju ma koje vrste (bilo da je riječ o polemikama, borbi za radno mjesto, položaj ili sl.) služi nedozvoljenim i nepoštenim sredstvima. Takvi obično, umjesto da se služe argumentima, nastoje da moralno unize svoga protivnika, da ga unište iznošenjem prljavih detalja i podmetanjima najniže vrste. Efekat je obično obrnut: moralna ljaga pada upravo na one koji se služe nečasnim sredstvima, koji posežu za niskim udarcima.
U mutnim vremenima, u kojima dolazi do srozavanja mnogih vrijednosti, pa i ljudskog morala, niski udarci su česta pojava. Tako je i Josip Matešić, u Frazeološkom rječniku, uz odrednicu nizak udarac (propraćenu objašnjenjem da je to „nepošten/prljav napad na čiji ugled, na čiju čast”) dao ovaj karakterističan primjer: „Malo je tu, uistinu, fer nadmetanja, na čistini, pred nepristrasnim promatračima, s čistim argumentima i bez niskih udaraca”.
Pisac aforizama Srećko Lazari iskazao je, duhovito i jetko, još jednu veliku istinu: „U visokom društvu ima najviše niskih udaraca”.
