Legenda kaže da je na mjestu današnjeg Monmartra oko 250. godine naše ere mučen i ubijen prvi pariski biskup Sen Deni. Njemu je odsječena glava koju je on zatim pokupio, oprao u bunaru i ponio sa sobom ka sjeveru . Poslije nekoliko kilometara pronašao je zgodno mjesto gdje je legao i preminuo.
Na mjestu egzekucije podignuta je bazilika Sen Deni, a čitavo brdo ponelo je naziv Mons Martirijum tj. Brdo mučenika. Vremenom ime se modifikuje do današnjeg Monmartr. Kako je bilo izolavano od tadašnjeg gradskog jezgra mahom je služilo hrišćanskim vjernicima. Manastriri i crkve igrađeni tokom vjekova nestali su tokom Francuske revolucije u 18-om vijeku.
Tek od XIX vijeka Monmartr postaje dio urbanog Pariza. Jedan od simbola čitavog grada, prelijepa bazilika Svetog srca (Sakr ker), nastaje na vrhu brda kao zahvalnica Bogu koji je uslišio molbe i sačuvao Pariz od razaranja u ratu sa Prusima. Bijelu kupolu visoku 80 m, nadvisuje samo Ajfelova kula.
A sada mali paradoks: uprkos viševjekovnoj hrišćanskoj istoriji brda svjetsku slavu stiče na drugačiji, tj. suprotstavljen način. Kruže priče da je tokom vjekova pokraj pomenutih crkava i manastira obitavalo selo prepuno sumnjivih kafana u kojima su se okupljali „mutni“ tipovi. Procvat ove pojave dešava se u 19.vijeku kada mnogi mlinovi koji su mleli brašno cijelom gradu postaju mjesta za igru i provod. Monmartr postaje boemska četvrt, a kultna mesta poput Mulen ruž-a i Mulen de la Žalet-a i danas postoje i rade. Poznati kao ljudi koji umiju da žive i užvaju u životu, najpoznatiji umjetnici u ovom okruženju nalaze inspiraciju.
U hali nekadašnje fabrike klavira nastaje grupa slikarskih ateljea među kojima i onaj u kome stvara veliki Pablo Pikaso. Skromna građevina nestala je u požaru 1970. a na istom mjestu izgrađena je nova sa ateljeima za mlade i talentovane umjetnike. Koliko je veliki značaj za čitavu evropsku umjetnost imalo ovo mjesto poslije Prvog svjetskog rata, pokazuje podatak da su tu stvarali umjetnički geniji poput Van Goga, Renoara, Dege, Monea, Sezana, Sislija, Braka pa čak i Salvador Dali čiji muzej danas krasi malu zgradu gdje je živio i radio. Osim slikara dio sebe u Monmartr su ugradili pisci poput Bodlera i Zole ili velike balerine Isidore Dankan čija se škola nalazila baš na ovom brdu. Koliko je boemski i umjetnički zanos Monmartra začarao svijet pokazuje pojava sličnih kvartova ili ulica po svim većim gradovima nazivajući te djelova grada „njihovim Monmartrom“.
Razvoj turizma uticao je da Monmartr postane komercijalni turistički centar, ali umjetnički duh je i dalje tu.
