Poas je vulkan sa tri kratera smješten u Kostariki. Širom svijeta je čuven i kao najsnažnij gejzir na svijetu. Slijedi logično pitanje da li Paos gejzir ili vulkan?! Zapravo, i jedno i drugo je tačan odgovor. Jedna od posljednjih etapa u evoluciji jednog aktivnog vulkana jeste period kada se on ponaša kao gejzir. Naučnici smatraju da taj trenutak zapravo predstavlja „početak kraja“ životnog vijeka vulkana, odnosno početak perioda njegovog gašenja. Kako voda prodire duboku u zemljinu koru ona dolazi u kontakt sa izvorom toplote vulkana u vidu vruće stijene koja se polako gasi i kao posljedica tog kontakta vulkan izbacuje erupcije vodene pare slične onima koje viđamo kod klasičnih gejzira. Tokom jednog takvog slijeda događaja 1910. godine vulkan Poas je izbacio stub vrele vode i pare do visine od oko 6,4 km postavivši apsolutni rekord u erupciji gejzira. Kasnije tokom istorije erupcije visine od 300 i više metara nerijetko su parale nebo iznad vulkana.
Inače Poas je vulkan sa četiri kratera od kojih su dva odavno neaktivna. Jedan od njijh popunjen je živopisnim jezerom dok drugi prekriva šumom koja je neprekidno pod velom oblaka. Lokalne orhideje i neobična biljka poznata pod nadimkom kišobran siromaha kao i rijetke vrste ptica iz roda slavuja i crvendaća pravo su prirodno bogatstvo Kostarike.
Najniži krater već djeluje kao pravi vulkanski reljef. Prizor sličan površini Mjeseca proteže se kraterom dubine 300 m i prečnika preko 1,5 km. Dno je prekrivenom vrućim blatnim jezerom koje se dimu i ključa, a oko njega se prostire crno tlo nastalo slaganjem pepela prošarano grumenjem lave. Posljendjih par godina krater se sve manje ponaša kao vulkan, a sve više kao gejzir sa sve kraćim razmacma između erupcija vodene pare.
Isparavanja su dovela do kiselih kiša toliko snažnih da su lokalna imanja opustošena, a stanovnici se polako sele iz ovih krajeva. Naučnom svijetu krater je postao omiljen zbog jezera rastopljenog sumpora, jedinstvenog u svijetu, koje se formiralo kao nusprodukt u procesu gašenja vulkana. Otvori iz kojih izbija para pod nazivom fumarole nalaze se na više mjesta širom kratera i njegovog oboda, a zbog neprijatnog mirisa sumpora koji iz njih izbija najveći među njima ponio je nadimak Đavolji zadah.
