U četvrtak, 19. jula će u sklopu festivala umjetničke muzike “Espressivo” nastupiti pijanista Vladimir Viardo.
Nakon što je ostvario pobjedu i osvojio Zlatnu medalju na Van Klajburn Međunarodnom Pijanističkom takmičenju 1973. godine, Vladimir Viardo je zavrijedio poštovanje publike i kolega. Dostižući međunarodnu slavu, izdvojio se od svoje generacije veoma uspješnim izvođenjima i snimcima, inspirišući mnoge, uključujući i Svjatoslava Rihtera i Alisiju de Laroću da ga veličaju zbog njegovog neobičnog muziciranja. U godinama koje su uslijedile, Viardo je sarađivao sa vodećim svjetskim orkestrima: Kraljevkom Filharmonijom, Moskovskom Filharmonijom, Lenjingradskom Filharmonijom, Varšavskom Filharmonijom, Izraelskom Filharmonijom, Simfonijom iz Atlante, Praškom Filharmoijom i mnogim drugim.
Kao i mnogih proslavljenih sovjetskih umjetnika, od Nurjeeva do Egorova, Viardoov put na Zapad otpočeo je pod veoma zloslutnim političkim okolnostima. Bez obzira na to što je imao 23 godine i što je njegova buduća karijera bila itekako izvjesna, nekoliko osvojenih takmičenja, prva nagrada na takmičenju “Marguerite Long-Jacques Thibaud” u Parizu, zahtjev za više od 37 kocerata – Viardo je postao žrtva sovjetskih vlasti. “Zarobljen” iza “Gvozdene zavjese” , Viardo se posvetio radu, i sa još većom odlučnošću, potkovan posebnom umjetničkom istančanošću bio spreman da svoju umjetnosti podari svim ljubiteljima muzike ma gdje se oni nalazili. Uvođenjem Perestrojke, sovjetske vlasti su konačno dozvolile Viardou da prihvati pozive iz Njemačke i SAD-a.
1989. godine “North Texas College of Music” angažovao je Viardoa i ubrzo je bio prepoznat kao izvanredan pedagog i profesor. Njegov spisak studenata sastojao se od mladih umjetnika iz Evrope, Amerike, Južne Afrike i Azije, a mnogi od njih su osvajali nagrade na takmičenjima. Viardoovi seminari su veoma popularni širom svijeta a filozofija njegovog predavanja detaljno je opisana u knjizi Bendžamina Sejvera “The Most Wanted Piano Teachers in the USA”.
Nakon povratka na Zapad, Viardoova međunarodna karijera nastavila se nizom koncerata u “Carnegie Hall”-u, Lonkoln i Kenedi Centrima, “Salle Pleyel”-u i “Concertgebouw”-u. Koncertne turneje odvele su ga u vodeće američke, kanadske i evropske gradove, u Aziju i Južnu Afriku, u Izreal, Centralnu i Južnu Ameriku, gdje se pojavljivao kao solista sa većinom najvažnijih svjetskih dirigenata – Mehtom, Mazelom, Daviesom, Suskindom, Šipersom, Kondrašinom, Spivakovim, Đordanom i M. Šostakovičem. Njegove brojne snimke za izdavačke kuće “Melodia”, “Pro Arte” i “Nonesuch”kritika je jednoglasno pohvalila.
