Podižu kredite, zadužuju se: Dendijima iz Konga izgled ispred svega

Dendiji su grupa ljudi koji hodaju unaokolo ulicama Kinšase i Brazavila noseći odijela svijetlih boja, cipele napravljene po mjeri, elegantne štapove i leptir-mašne.

Poznati po džentlmenskom ponašanju oni se sa drugim ljudima ophode na blag način, nisu agresivni i nisu zatvoreni, već nastoje da uključe što više ljudi u svoj modni klub. Sve je to u oštroj suprotnosti sa siromašnim naseljima Konga u kojima žive, pogođenim nedostatkom vode i kanalizacije i normalnog smještaja.

Za “odjevne bogove”, kako ih lokalno stanovništvo zove, moda je postala simbolički gest izražavanja individualne moći u vremenu kada je moć pojedinaca značajno umanjena ekonomskom krizom i političkom dominacijom. Nekome se čini da je u pitanju trivijalna stvar, ali dendijima bujni izgled, sjajni kroj i besprekorna pažnja za detalje pružaju osjećaj ponosa i pomažu im da zaborave životne probleme.

Pokret je rođen tokom ranih godina kolonijalizma u Africi, kada su roba i usluge bili mijenjani za odjeću kupljenu u Evropi. Određeni djelovi društva Konga su prihvatili elan Francuza, koji su kolonizovali zemlju početkom dvadesetog vijeka, da bi zatim francuska elegancija i uglađenost postala njihov životni cilj. Ubrzo zatim su dendiji prerasli u pravo “stilsko pleme”, koje je usvojilo evropsku modu u kombinaciji sa afričkim stilom života. Oni žive po strogom modnom kodu – biti član njihovog džentlmenskog kluba znači posjedovati samo originalnu, ali i raznoliku odjeću poznatih marki. Oni nikada ne dovode u pitanje odluku da hodaju prljavim ulicama u cipelama koje su koštale njih i njihove porodice dosta novca.

“Štedio sam da bi si kupio ove cipele i za to mi je trebalo dvije godine. Da nisam kupio ovaj par, mogao sam sebi uzeti plac za kuću”, kaže ponosno Severin Muengo, dodajući da logo na cipelama povećava njegovo “dostojanstvo” i “samopouzdanje”.

Oni nikada ne nose lažnu odjeću jer misle da će svi znati da ne nose original. Takođe, jedno od njihovih pravila je da posjeduju različitu odjeću, što znači da je žrtvovano nekoliko placeva radi mode.

“Između nas postoji rivalstvo, tako da je bitno koliko košta odjeća”, dodaje Muengo. Uzbuđenje zbog takmičenja i investiranje u izgled je za ove muškarce važnije nego unapređenje životnih uslova. Ne postoji cijena koju dendiji nisu spremni platiti da budu dio “kluba džentlmena”.

“Odem u banku, dignem kredit i onda idem samo da kupujem, kupujem i kupujem”, kaže Muengo.